کمیسر این نیرو تایید کرده است که پلیس کلانشهر از اواخر امسال دیگر در تماس های اضطراری مرتبط با حوادث سلامت روان شرکت نخواهد کرد.
راولی در نامه‌ای به روسای مراقبت‌های بهداشتی و اجتماعی که توسط گاردین دیده شده است، قصد خود را از حضور افسران در چنین حوادثی از 31 اوت به بعد اعلام کرده است.
رولی استدلال کرده است که چنین حرکتی ضروری است زیرا افسران “از نقش اصلی خود در مبارزه با جرم منحرف می شوند”، و کمیسر اظهار داشت که وضعیت فعلی “غیرقابل دفاع” است.
اما اکنون سؤالاتی در مورد اینکه این تغییر می تواند برای پلیس، پاسخ به تماس های 999 و به طور کلی خدمات سلامت روان چه معنایی داشته باشد، مطرح شده است.
“به طور بالقوه هشدار دهنده”
زوئی بیلینگهام، بازرس سابق نیروی انتظامی که اکنون رئیس خدمات سلامت روان NHS در نورفولک و سافولک است، گفت: رادیو بی بی سی 4برنامه امروز از نگرانی فزاینده او در مورد “معمای وحشتناک” خانواده هایی با یکی از عزیزانشان که با سلامت روان خود دست و پنجه نرم می کنند.
بیلینگهام پیشنهاد کرد که پلیس تنها آژانس برای کسانی است که از یک بحران سلامت روان رنج می برند، و در مورد “خلاء” بالقوه پس از حذف این سرویس هشدار داد و بیان کرد که این سیاست “به طور بالقوه هشدار دهنده” است.
سایرین هم عقیده بودند، برایان داو، معاون رئیس سازمان خیریه برای بیماری روانی Rethink، که به تایمز گفته بود «مناسب نیست» پلیس متروپولیتن یک «مهلت مصنوعی» وضع کند و تهدید کند که ترک خواهد کرد. او استدلال کرد که چنین حرکتی خطر ابتلا به افرادی که در بحران سلامت روانی هستند را افزایش می‌دهد زیرا به دنبال حمایت هستند.
یکی از سرپرستان سابق Met موافقت کرد و به ITV گفت که این سیاست باعث “اضطراب زیادی” می شود. او به صدا و سیما گفت: «فکر می‌کنم که اکنون کناره‌گیری یک تخطی از وظیفه است، من فکر می‌کنم افراطی است، غیرضروری است».
مارتین برانت از اسکای نیوز گفت: «پلیس و خدمات بهداشتی برای خدمت به همه با منابع محدود تلاش می‌کنند» و نگرانی‌ها در مورد معنای این تصمیم همچنان ادامه دارد.
او مفهوم بیماران بهداشت روانی را زیر سوال برد که “معامله ای بهتر” را تضمین می کنند، و پرسید: “بیماران دیگر چه رنجی خواهند برد؟”
“بیش از حد طولانی نگهداری از کودک”
به گفته روزنامه دیلی اکسپرس، در سطح ملی، افسران «یک میلیون ساعت در سال را در انتظار ارزیابی بیماران سلامت روان می‌گذرانند» و به نظر می‌رسد که مارک رولی، کمیسر ملاقات، استدلال می‌کند که اتلاف وقت است.
اندی بل، مدیر اجرایی مرکز سلامت روان، در نوشتن برای این روزنامه، گفت که پلیس “نباید پاسخگوی پیش فرض در شرایط اضطراری سلامت روان باشد” و خواستار “سرمایه گذاری بیشتر” برای کمک به بریتانیایی ها “قبل از اینکه به بحران برسند” شد. نقطه”.
رولی تاکید کرده است که Met با فرستادن پلیس برای مقابله با بحران‌های سلامت روان و عدم استفاده از زمان نیرو به کارآمدترین روش، «دوبار در لندن‌ها شکست می‌خورد».
او در نامه به خدمات بهداشتی و مراقبت اجتماعی، افزود که اجازه دادن به “وضعیت موجود” به این معنی است که “افسرانی را برای موفقیت تعیین نمی کند”.
رولی آخرین اقدامات پلیس متحرک را بر اساس طرحی که برای اولین بار توسط پلیس هامبرساید در سال 2020 اجرا شد، با عنوان Right Care Right Person الگوبرداری می کند که متخصصان سلامت را به جای پلیس، پاسخگویی به بحران های سلامت روان را موظف می کند.
به گزارش ایندیپندنت، بازرسی انجام شده توسط بازرسی اعلیحضرت از نیروهای پلیس، آتش نشانی و خدمات نجات نشان داد که نیروی هامبرساید با انجام این کار “1100 ساعت پلیس در ماه” را نجات داده است.
این روزنامه افزود که در این گزارش آمده است که مردم “مراقبت به موقع بیشتری را از مناسب ترین ارائه دهنده مراقبت دریافت کردند”.
میرور گزارش داد که کن مارش از فدراسیون پلیس متروپولیتن استدلال می‌کند که افسران مدت زیادی را صرف «نگهداری از بچه‌ها» می‌کنند، اگرچه او اعتراف کرد که «این به عهده کمیسر نیست که بگوید آیا همکاران من می‌توانند شرکت کنند یا نمی‌توانند».
مارک ایستون از بی‌بی‌سی نوشت: راولی «می‌خواهد بحث‌های ملی را در مورد آنچه جامعه به‌عنوان اولویت نیروها در نظر می‌گیرد، و اینکه آیا نیاز به تمرکز بیشتر بر مسئولیت‌های دیگر خدمات عمومی وجود دارد یا خیر» را به راه بیندازد، اما همچنین این سؤال را مطرح کرد که «پلیس برای چه کاری انجام می‌دهد. ؟».
در بیانیه ای، Met گفت که اگرچه پلیس “مهربان و بسیار ماهر است، اما برای ارائه مراقبت های بهداشت روانی آموزش ندیده است”. این نیرو تأیید کرد که افسران به پاسخ “در مواردی که تهدید فوری برای زندگی وجود دارد” ادامه خواهند داد.
