تام پک در ایندیپندنت گفت: “حزب محافظه کار می داند که در حال غرق شدن است.” این بسیار واضح است، نه تنها به این دلیل که بسیاری از وزرای کابینه – مانند سوئلا براورمن و کیمی بادنوچ – آشکارا چشمشان “به شغل کاپیتانی که به زودی خالی می شود” است، بلکه به دلیل شورش و شور ایدئولوژیک در صفوف حزب

• بیشتر ببینید پارتی شبیه به سال 1997: آیا محافظه‌کاران می‌توانند جلوی لغزش حزب کارگر را بگیرند؟
• بیشتر ببینید ظهور حزب نیمبی: معضل خانه‌سازی محافظه‌کاران
• بیشتر ببینید «Red Rishi» دیگر خبری نیست: آیا Sunak به سمت راست تغییر می کند؟

هفته گذشته نه یک، بلکه دو کنوانسیون حاشیه‌ای محافظه‌کاران را شاهد بودیم – کیر استارمر آنها را «میهمانی‌های چای کلاه‌دار دیوانه» نامید. شنبه گذشته، «بزرگترین طرفداران بوریس جانسون»، از آندریا جنکینز گرفته تا پریتی پاتل و جیکوب ریس-موگ، در نشست افتتاحیه سازمان دموکرات محافظه کار در بورنموث گرد هم آمدند تا در سوگ مرگ محافظه کاری واقعی، و برای بازگرداندن جانسون خیال پردازی کنند.

در دومین رویداد، کنفرانس ملی محافظه‌کاری در لندن، جنگجویان فرهنگ بریتانیایی و آمریکایی توسط یک اتاق فکر ایالات متحده گرد هم آمدند. گابی هینسلیف در گاردین گفت که سخنرانی براورمن در آنجا “لحن را تعیین کرد”، در رویدادی که برای حمایت از “کشور ملت عضلانی و خانواده هسته ای سنتی در برابر نیروهای مخوف بیدار” طراحی شده بود.

یک “بحران هویت تمام عیار”؟

کامیلا تومینی در روزنامه دیلی تلگراف گفت: جای تعجب نیست که حزب در حال تحریک برای تغییر است. بسیاری از محافظه‌کاران سنتی تلاش می‌کنند دلیل خوبی برای رای دادن به سوناک بیاندیشند، جز اینکه «کار بدتر خواهد بود». رای به او رای به وضع موجود است. و این به چه معناست؟ ادامه اعتصابات و معوقات؟ ادامه مهاجرت دسته جمعی و تورم؟ ادامه رکود اقتصادی؟» بالاترین مالیات در نیم قرن اخیر؟ اکنون به نظر می رسد که حزب آنچه را که نشان می دهد از دست داده است.

استفن دیویس در همان مقاله گفت که این کشور از یک بحران هویت کامل رنج می برد. برای چندین دهه، محافظه کاری بریتانیا با ترکیبی از اقتصاد بازار آزاد و محافظه کاری اجتماعی تعریف می شد. امروز سیاست دوباره تنظیم شده است. اکنون شکاف بزرگ بین ملی گرایان اقتصادی و بازاریان آزاد جهانی است. و بین کسانی که هویت های سنتی را در برابر ایده های چپ-لیبرالی که اغلب با عنوان “بیدار” خوانده می شوند، مطرح می کنند. همان‌طور که در انتخابات محلی دیدیم، مشکل این است که چنین مسائلی آرای محافظه‌کاران را شکاف می‌دهد: پیام ملی‌گرایانه و ضد بیداری لیبرال‌های دیوید کامرون را از بین می‌برد.

سوناک در “سرزمین هیچکس” ایستاده است

دومینیک لاوسون در دیلی میل گفت، آنچه بسیار عجیب به نظر می رسد، این دیدگاه رایج است که ریشی سوناک به نوعی “محافظه کار واقعی” نیست – و بوریس جانسون چنین است. در مورد هزینه های عمومی، مهاجرت، جنایت، خانواده، نخست وزیر یک تاچری ارتدوکس است، در حالی که جانسون یک فرصت طلب غیر اصولی است.

رافائل بهر در گاردین گفت، اما سوناک در مدیریت تنش های اساسی حزب کمی بهتر است. در جایی که جانسون بلوف می زد و بلوف می زد، سوناک احتیاط تاکتیکی را ترجیح می دهد. او برای مثال، در مورد قوانین اتحادیه اروپا و مهاجرت، «بسیاری از آنچه را که می‌خواهد» به جناح راست محافظه‌کار می‌دهد، اما برای راضی نگه داشتن آن کافی نیست. سوناک به طرز ناخوشایندی بین متعصبان و عملگرایان ایستاده است – که «در باتلاق متلاشی شده سرزمین غیرقانونی سیاسی در حال غرق شدن» گیر کرده اند.