لورا فریمن در تایمز گفت که پیش‌فرض این نمایشگاه جدید در واقع یک «عجیب» است. در ظاهر، هنرمند هلندی پیت موندریان (1872-1944) و نقاش سوئدی هیلما اف کلینت (1862-1944) اشتراکات کمی دارند: او یک مدرنیست جهان وطنی بود، او یک عارف بینا بود. او «شبکه‌ها، زاویه‌ها، مربع‌ها، راه راه‌ها، قرصی برای کمی تسکین نور»، او «پاستیل، گلبرگ، نخ و رنگین کمان» را نقاشی کرد. نقاشی‌های او یکی از شناخته‌شده‌ترین نقاشی‌ها در تمام تاریخ هنر هستند، نقاشی‌های او تا زمانی که در سال‌های اخیر دوباره به‌عنوان یک پیشگام انتزاعی مورد ارزیابی قرار گرفت، نادیده گرفته شد. این دو هرگز همدیگر را ملاقات نکردند و کاملاً از کار یکدیگر بی اطلاع بودند. با این وجود، تیت مدرن ده ها نقاشی از هر دو هنرمند را گرد هم آورده است تا شباهت های بین آنها را برجسته کند.

این نمایش استدلال می‌کند که موندریان و اف کلینت انگیزه‌های مشابهی برای ایجاد مسیرهای بسیار متفاوت خود به هنر انتزاعی داشتند: هر دو علاقه شدیدی به «اندیشه باطنی» داشتند و در زمانی کار می‌کردند که «اشعه‌های ایکس، رادیواکتیویته و اتم‌ها» چیزی را نامرئی می‌کردند. قابل رویت. با انجام این کار، به آنها به عنوان پیشگامان هنر مدرن پرداختی برابر می دهد. اما علیرغم بسیاری از دعاهای ویژه، آنها یک زوج بسیار عجیب و غریب می سازند.

جاناتان جونز در گاردین گفته است که هیچ شکی نخواهید داشت که موندریان یک نابغه بود. مانند تمام بزرگ‌ترین آثار انتزاعی، «شبکه‌های متقاطع و پالس‌های رنگی» او شما را متقاعد می‌کند که «آنها اجتناب‌ناپذیر هستند، زیرا دارای انسجام درونی هستند». با این حال، زمان و تامل زیادی برای رسیدن به این سبک مشخص از او صرف شد: مناظر اولیه او را می بینند که به سختی به پست امپرسیونیسم و ​​کوبیسم نگاه می کند، و به تدریج ترکیبات خود را تا ماهیت عریان خود اصلاح می کند تا اینکه به طور کلی از “اشیاء واقعی” پاک شود. موندریان ممکن است “علائق مذهبی عرفانی” داشته باشد، اما این علایق آشکارا در آثار او آشکار نمی شوند. در عین حال، عقاید معنوی اف کلینت در باورهای او بزرگ است: او سری W از سال 1913 یک “قلمرو خارق العاده” به نام “درخت دانش” را به تصویر می کشد و تا سال 1920 او “فرم های برج مانند با نوک تیز” را نقاشی می کند. به زبان ساده، مقایسه با یکی از مدرنیست‌های بزرگ «هیچ لطفی به او نمی‌کند».

بن لوک در ایونینگ استاندارد گفت که منصفانه است که بگوییم آف کلینت فاقد پالایش بود. با این حال هیچ شکی در اصالت او وجود ندارد، هر چند تفکری که پشت آن وجود داشت عجیب باشد. اف کلینت بر این باور بود که آثار او توسط یک “راهنمای معنوی” به نام آمالیل “سفارش” شده است و هدف او “برانگیختن تعالی معنوی برای بشریت” از طریق “زبان رمزگذاری شده نماد و متن” – از “سگ و حلزون تا صلیب” بود. اوج این روند با ده بزرگترین، مجموعه ای از نقاشی های عظیم که ادیان جهان را به شکل نمادین به تصویر می کشد و عناصر انتزاعی ناب را با “فرم های گیاه شناسی” ترکیب می کند. این «نمایش جذاب، جاه‌طلبانه و خاطره‌انگیز» هر چند ناهموار، روایت سنتی مردسالار تاریخ هنر مدرنیستی را زیر سؤال می‌برد.

تیت مدرن، لندن SE1 (020-7887 8888، tate.org.uk). تا 3 شهریور