ملانی مک‌دونا در ایونینگ استاندارد گفت که روستی‌ها دسته‌ای «عجیب» بودند. آنها که در لندن در تبعیدیان سیاسی ایتالیایی به دنیا آمدند و به عنوان “هنرمندان و شاعران زودرس” بزرگ شدند، یکی از عناصر اصلی چشم انداز فرهنگی بریتانیای ویکتوریایی بودند. دانته گابریل (1828-1828)، یک نقاش، یکی از بنیانگذاران و رهبر واقعی اخوان پیش رافائلی شد، که به خاطر تصویرهای «شیدایی» و شبه قرون وسطایی خود از «محیرت‌کننده‌های» مو بلند شهرت داشت. کریستینا (1830-1894) شاعر مشهور بود. و ویلیام و ماریا، کوچکترین خواهر و برادرها نیز نویسنده بودند. این نمایشگاه جدید بر روی نقاشی‌های دانته گابریل و شعر کریستینا تمرکز دارد، اما برخی از هنرهای الیزابت سیدال، همسر دانته گابریل را نیز در بر می‌گیرد. این نمایش با وام‌های «شگفت‌و‌برانگیز» در کنار نقاشی‌های بسیار دوست‌داشتنی از مجموعه‌های ملی ما، استدلال می‌کند که این سه روح خلاق واقعاً مرزهای هنر بریتانیای قرن نوزدهم را جابجا کردند و جرأت کردند آداب و رسوم جنسی و سیاسی آن دوران را زیر و رو کنند. طرفداران هنر پیش از رافائلی هیجان زده خواهند شد. «اگر لب‌های نیش زنبور، موهای حجیم و بی‌حالی چیز شماست، دیگر نگاه نکنید.»

لورا کامینگ در آبزرور گفت: نمایش “با یک کودتا شروع می شود”: شعر ظریف کریستینا بر روی دیوارها چاپ شده و از طریق بلندگوها زمزمه می شود. اما “به ناچار توسط تصاویر هولناکی که در پی می آید کنار زده می شود”. این نمایشگاه «پرشور» تا حد زیادی به کارهای دانته گابریل اختصاص یافته است، که با یادگاری های فراوان پیش از رافائلی تکمیل شده است: دست نوشته ها و نامه های محو شده، و «برای طرفداران هاردکور» حتی تارهایی از موهای دانته گابریل و سیدال وجود دارد. او زمانی که تنها 20 سال داشت، اخوان را تأسیس کرد و بر اساس شواهد نمایش او، هرگز بزرگ نشد. نقاشی های او سفت و کودکانه باقی می مانند. نقاشی‌های او بی‌نظیر و درشت است.» سه موزه اصلی او – سیدال، مدلش فانی کورنفورث و جین موریس، همسر ویلیام موریس – تقریباً قابل تعویض به نظر می‌رسند: «زنان سفیدپوست با آرواره‌های سنگین، گلوهای متلاطم و تارهای سیل‌آمیز ماقبل فرویدی» که با لباس‌های قرون وسطایی یا کتاب مقدس فریب خورده‌اند.

مارک هادسون در ایندیپندنت گفت: اینجا تفاله های زیادی وجود دارد. هر گونه تعصبی که ممکن است نسبت به پیش از رافائل داشته باشید بدون شک توسط جبرئیل تأیید می شود. پیدا شد، تصویری “تکان دهنده بد” از یک کشاورز در حال نجات زن جوانی که در خیابان های پست لندن روسپی شده بود. با این وجود، چیزهای زیادی برای تحسین وجود دارد. سیدال، اگرچه در مقایسه با همسرش استعدادی جزئی دارد، اما نکات برجسته ای را ارائه می دهد: طرحی با جوهر با عنوان آخرین وداع قبل از مصلوب شدنبرای مثال، «انرژی بیانگر» واقعی دارد. بهتره هنوز مال شوهرش باشه بیاتا بیتریکستصویری از الیزابت که پس از مرگ او در اثر مصرف بیش از حد لاودانوم در سن 32 سالگی ایجاد شد، “چشمان بسته، لب های باز شده، اکلیل در نور طلایی، در حالت تغییر شکل تقریبا ارگاسمیک”. هر چند ناهموار است، این یک نمایش “برانگیزاننده” و گهگاه “تاثیرگذار” است.

تیت بریتانیا، لندن SW1 (020-7887 8888، tate.org.uk). تا 24 شهریور