رمان ژوزفین هارت در سال 1991 خسارت بود پنجاه سایه هلن براون در روزنامه دیلی تلگراف گفت: «فقط بسیار تیره‌تر و زیباتر نوشته شده است». از این فیلم با بازی جرمی آیرونز و ژولیت بینوش ساخته شد و اکنون نتفلیکس آن را به یک سریال تلویزیونی چهار قسمتی تبدیل کرده است – با نتایج “ناامیدکننده ای وحشتناک”.

ریچارد آرمیتاژ نقش ویلیام، یک جراح مغز را بازی می کند که در خانه ای زیبا با “همسر وکیل سکسی” خود (ایندیرا وارما) زندگی می کند. با این حال، در یک مهمانی، او با دوست دختر پسرش آنا (چارلی مورفی) “چشم هایش را قفل می کند” و “بی کلام یک کوکتل زیتون نسبتاً کوچک و خاکستری را در دهان باز او فرو می کند”. و بدین ترتیب “غوغا آغاز می شود”. این دو بازیگر نقش «بازی‌های متعهدانه قابل تحسین» دارند، اما سریال تمام ظرافت‌های یک سریال آمریکایی را دارد.

باربارا الن در آبزرور گفت که رابطه آنا و ویلیام به نظر می رسد تندخو و طوفانی باشد، اما عمدتاً شبیه “یک کار طاقت فرسا” به نظر می رسد. هنگامی که آنها برای اولین بار “در کف صیقلی افسانه ای یک آپارتمان قرضی” دور هم جمع می شوند، “مانند لگوهای وابسته به عشق شهوانی” یکدیگر را محکم می کنند. بعداً «در توالت‌ها با هم جفت می‌شوند» و «مکانیکی» در کوچه‌ها به هم می‌ریزند. حتی زمانی که انگشتان پای خود را در اسارت فرو می‌برند، مانند تماشای «روبات‌های جنسی هوش مصنوعی برای بازی نواری Twister» است.

جسی تامپسون در ایندیپندنت با این نظر موافق است که «شنگ زنی» در نهایت کاملاً «افسرده‌کننده» است. فیلمنامه فاقد «بینش» است. «موسیقی زهی پیشگویانه» بسیار زیاد است، و «شخصیت‌های دوبعدی و باریک ترسیم شده، بازیگران را به‌طور درمانده رها می‌کنند». این عمیقا غیراروتیک است، اما گاهی اوقات ناخواسته خنده دار است.