«به ندرت پیش می‌آید که یک نمایشنامه حتی قبل از باز شدن، یک پدیده باشد»، اما یک زندگی کوچک سارا کرامپتون در برنامه What’s On Stage گفت که موفق شده است. رمان سال 2015 توسط هانیا یاناگیهارا که بر اساس آن ساخته شده است – در مورد یک وکیل نیویورکی که زندگی او به دلیل سوء استفاده فیزیکی و جنسی ویران شده است – توسط برخی با احترام شبه مذهبی (اما توسط مخالفان آن به عنوان “پورن تروما” در نظر گرفته می شود. و تماشاگران تئاتر از فرصتی برای دیدن استفاده کرده اند دره شادیجیمز نورتون روی صحنه. اگرچه به هیچ یک از طرفداران تعلق نداشتم، اما تحت تأثیر این اقتباس طولانی و طاقت فرسا از کارگردان تحسین شده بلژیکی ایوو ون هوو قرار گرفتم. این “به همان اندازه که می‌توان انتظار داشت که ببیند شامل و دقیقی از اثرات درازمدت سوء استفاده است” – اما من در این فکر مانده بودم که “چرا می‌خواهم اینقدر عمیق کاوش کنم”.
آریفا اکبر در گاردین گفت که داستان داستان جود (با بازی نورتون)، کودک یتیمی است که توسط راهبان مسیحی گرفته می شود، سپس طی چندین سال مورد تجاوز قرار می گیرد. او در 15 سالگی فرار می کند تا در چنگ یک دکتر سادیست بیفتد (همه سوء استفاده کنندگان توسط یک بازیگر، الیوت کوان، در یک سری از بازی های “سرد کننده” بازی می شوند). این نمایشنامه که بین زمان حال جود و «گذشته هیولایی او» در حال حرکت است، «صداقت بی‌رحمانه‌ای در آن دارد» و تأثیرات سوءاستفاده را در طول زندگی نشان می‌دهد، با «تکرار وحشتناک» و «خون‌های فراوان» که جود به خود آسیب می‌زند. . با این حال، با وجود تمام ویژگی‌های عالی تولید، به‌عنوان درام رضایت‌بخش نیست: به نظر می‌رسد صرفاً در وحشت «شهادت دادن» به داستان جود «غرق می‌شود».
به گفته سارا همینگ در FT، مشکل اصلی این است که بدون «تکامل آهسته روایت ۷۲۰ صفحه‌ای، داستان فقط به یک «منظره وحشتناک» تبدیل می‌شود: انباشته‌ای بی‌رحمانه از رنج که نمی‌تواند شما را از نظر احساسی جذب کند. دوستان جود که در ارائه گرما و تعادل در رمان بسیار حیاتی هستند، علیرغم بهترین تلاش های بازیگران خوب، طرحی باقی می مانند. و علیرغم عملکرد «نمونه‌ای» نورتون از «صداقت و آسیب‌پذیری»، به نظر می‌رسد که ما جود را به‌عنوان یک شخص ملاقات نمی‌کنیم، «فقط شاهد محو شدن او هستیم».
تئاتر هارولد پینتر تا 18 ژوئن، سپس تئاتر ساوی از 4 ژوئیه تا 5 اوت (alittlelifeplay.com). رتبه ***
