لئو مک‌کینستری در دیلی اکسپرس گفت، جورج اورول در یکی از مقالات خود استفاده از «زبان سیاسی» را که «عمدتاً از تعبیر، التماس سؤال و ابهام محض» تشکیل می‌شود، رد کرد.
یک مثال برجسته مدرن از چنین “فریب و فریب زبانی” اصطلاح “بزرگراه هوشمند” است، برای توصیف جاده ای که در آن شانه سخت به یک خط زنده تبدیل شده است.
“مدیریت فعال ترافیک”
دولت این ایده را به عنوان وسیله ای برای کاهش ازدحام پذیرفت. و برنامه ریزان ترافیک به رانندگان نگران اطمینان دادند که با “مدیریت فعال ترافیک” – دوربین های مبتنی بر رادار و علائم الکترونیکی – اگر در “ترافیک رعد و برق” بدون دسترسی به فضای اضطراری اختصاصی خراب شوند، ایمن خواهند بود.
اما مبارزان هرگز متقاعد نشدند، و اکنون – پس از موجی از تصادفات مرگبار – دولت بالاخره به خود آمد: هفته گذشته، تصمیم گرفت که برنامه‌های بزرگراه‌های هوشمند بیشتر (در مجموع 14 طرح) همه لغو شوند.
الیور داف در The i Paper گفت: بزرگراه‌های هوشمند ایده‌ای «ناامن» بودند که با «غرور و انکار حتی پس از آشکار شدن هزینه‌های انسانی» ارائه شد. در پنج سال منتهی به 2020، حداقل 38 نفر در این “تله های مرگ” کشته شدند.
و سپس تمام تصادفات غیرکشنده و نزدیک به از دست دادن وجود دارد: هر راننده ای که با سرعت 70 مایل در ساعت ترکیدن لاستیک را تجربه کرده باشد، از تصور اینکه چقدر وحشتناک است در جاده ای که در آن شانه سخت به “خط پیش فرض برای HGV ها تبدیل شده است” می لرزد. “. کمپین‌ها اکنون خواستار حذف تمام بزرگراه‌های هوشمند موجود هستند.
“خون بر دستان آنها”
تونی داوور در روزنامه دیلی تلگراف گفت که این سیاست به سال 2006 بازمی گردد، زمانی که به دولت تونی بلر هشدار داده شد که ازدحام سالانه 20 میلیارد پوند برای کشور هزینه دارد – اما تعریض بزرگراه ها حتی بیشتر هزینه خواهد داشت. جاده‌های هوشمند، که می‌توانستند با حدود یک دهم هزینه هر مایل نصب خطوط جدید ایجاد شوند، راه‌حلی به نظر می‌رسیدند. اگرچه در مورد خطرات به آنها هشدار داده شد، دولت‌های بعدی تلاش کردند – و حتی تعداد نقاط کششی را کاهش دادند تا هزینه‌ها را بیشتر کاهش دهند، به طوری که در جدیدترین بزرگراه‌ها، اینها فقط هر 2.5 کیلومتر یک بار می‌آیند.
ادموند کینگ، رئیس AA، در همین مقاله گفت: سال‌هاست که من از وزرا یک سوال ساده می‌پرسم. آیا آنها ترجیح می‌دهند در جاده‌ای با شانس رسیدن به یک شانه سخت شکست بخورند – یا در جاده‌ای که باید دعا کنند تا در یک خط زنده دیده شوند. دعا کنید مرکز کنترل یک هشدار را فعال کند. دعا کنید یک Red X بیاید. و دعا کنید که سایر رانندگان به آن توجه کنند؟
طنز وحشتناک این است که بزرگراه‌های هوشمند حتی ازدحام را کاهش نمی‌دهند، تا حدی به این دلیل که یک سوم رانندگان از ترس شخم زدن به خودروی ساکن، از خط داخل استفاده نمی‌کنند. اینکه این سیاست تا به حال پیش رفت یک رسوایی است. کسانی که درگیر هستند «دست‌هایشان خون است».
