تینا ترنر ملقب به ملکه راک اند رول در سن ۸۳ سالگی در پی یک بیماری طولانی درگذشت.

سخنگوی او در بیانیه ای تایید کرد که این خواننده در خانه خود در نزدیکی زوریخ سوئیس “در آرامش جان خود را از دست داد”. “با او، جهان یک اسطوره موسیقی و یک الگو را از دست می دهد.”

او که به نام آنا مای بولاک به دنیا آمد، به‌عنوان نیمه‌ای از Ike و Tina Turner Revue به شهرت رسید، قبل از اینکه با آهنگ‌هایی مانند «Private Dancer»، «The Best» و «We Don’t Need Another» یک حرفه انفرادی موفق را ایجاد کرد. قهرمان (Thunderdome)”.

بی‌بی‌سی گفت، با این حال، او به خاطر شجاعتش نیز مورد تحسین قرار گرفت، زمانی که او در مورد آزار خانگی که توسط شوهر اولش با آن مواجه شده بود صحبت کرد. در سال 1978 از آیک ترنر خشن طلاق گرفت و داستان او در فیلم زندگینامه پرفروش سال 1993 با عنوان “عشق چه ربطی به آن دارد؟” روایت شد.

در اینجا پنج چیز وجود دارد که ممکن است درباره تینا ترنر ندانید.

او از ابتدا فروتنانه آمد

به گفته رویترز، ترنر در یک “جامعه کشاورزی سخت خراشیده” در ناتبوش، تنسی به دنیا آمد. این منبع الهام برای موفقیت او در سال 1973 «محدودیت‌های شهر Nutbush» بود، جایی که او به یاد می‌آورد که با خانواده‌اش پنبه چیده است.

نیل مک کورمیک در دیلی تلگراف گفت، اما آغاز او حتی فروتن‌تر از «شهر یک اسب» توصیف شده در آهنگ بود، زیرا ترنر با «کودکی سخت و فاقد عشق مادری در آمریکای پس از جنگ مملو از تبعیض نژادی» روبرو شد. ریچارد کی دوران کودکی خود را در دیلی میل توصیف کرد: “او در خانه ای شکسته و خشن توسط والدینی که هر دو او را ترک کردند بزرگ شده بود.”

گاردین می‌گوید از طریق همه اینها، ترنر راهی برای تبدیل درد خود به اشتیاق پیدا کرد و «در گروه کر کلیسای شهر کوچک به عنوان نوعی فرار آواز خواند».

او یک بودایی طولانی مدت بود

لس آنجلس تایمز می‌گوید ترنر ایمان بودایی خود را به خاطر «کمک به او برای ترک رابطه توهین‌آمیز خود با آیک ترنر» نسبت داد. “این روح بود که زندگی پر حادثه و حرفه او را هدایت کرد.”

روزنامه اضافه کرد، در حالی که او به عنوان یک مسیحی باپتیست بزرگ شد، ترنر “در اوایل دهه 1970 توسط افراد متعددی با بودیسم آشنا شد”.

این خواننده در سال 2020 به یو اس ای تودی گفت که پس از ابتلا به افسردگی و اقدام به خودکشی در اواخر دهه 20 زندگی خود به آواز خواندن بودایی روی آورده است. او گفت: “بودیسم به معنای واقعی کلمه زندگی من را نجات داد، و من حدود 50 سال است که هر روز با خوشحالی شعار می دهم.”

ترنر قاطعانه بودایی بود، حتی زمانی که با خشم شوهر اولش مواجه شد. او در مصاحبه ای با ساندی تایمز در سال 2018 گفت: او طومار بودایی او را دور انداخت اما به طرز عجیبی “دعا را تحمل کرد – او فکر کرد ممکن است به ما ضربه بزند”.

او در ابتدا از آهنگ موفق خود متنفر بود، عشق چیست؟

فیلم موفق سال 1984 “عشق چه کاری با آن دارد؟” مجله Far Out می‌گوید شاید یکی از شناخته‌شده‌ترین آهنگ‌های ترنر باشد، با فروش دو میلیون نسخه، برنده سه جایزه گرمی و «تثبیت میراث ترنر به عنوان ملکه راک اند رول».

با این حال، پس از شنیدن دموی اولیه توسط برندگان مسابقه آهنگ یوروویژن انگلیسی باکس فیز، ترنر در ابتدا از آهنگ متنفر شد. “وحشتناک بود. افتضاح بود،» او در مستند سال 2021 خود به یاد می آورد. من راک اند رول بودم. این یک آهنگ پاپ بود.»

اما به زودی مدیر ترنر، راجر دیویس، او را متقاعد کرد که با تهیه کننده و نویسنده ترانه، تری بریتن، ملاقات کند، و متقاعد شد که آنها می توانند “آهنگ را مطابق با کارنامه او” بازسازی کنند. بیلبورد نیوز اضافه کرد که ترنر بعداً یکی از گرمی های خود را برای این آهنگ به دیویس تقدیم کرد و این تنها آهنگ او بود که در جدول 100 بیلبورد داغ شد.

او عشق واقعی را در زندگی بعدی با اروین باخ پیدا کرد

ترنر پس از فرار از شوهر اول بدسرپرست خود، پس از ملاقات با مدیر اجرایی و تهیه کننده موسیقی آلمانی، اروین باخ در سال 1985 در سوئیس، دوباره عشق پیدا کرد.

اما «نزدیک به 30 سال با هم طول کشید»، میل گفت، قبل از اینکه این جفت تصمیم گرفتند در یک مراسم مدنی سوئیس در سال 2013 با هم ازدواج کنند.

او در مصاحبه ای با اپرا در سال 2013 گفت: “من واقعاً به عشق نیاز داشتم، فقط باید یک نفر را دوست داشته باشم.” او یک نوع دیگر خوش تیپ بود. فکر کردم “اوه خدای من، این عشق در نگاه اول است.”

او از مرگ نمی ترسید

ترنر پس از حرفه درخشان خود گفت که به شدت احساس می کند که باید به گذشته نگاه نکند، همانطور که به جان ناتان از مترو گفت. من نمی توانم گذشته ام را تغییر دهم، فقط می توانم ببخشم و به جلو نگاه کنم.

این نماد هرگز از موضوع مرگ اجتناب نکرد و در مصاحبه با اپرا “هیجان” خود را از پیر شدن توصیف کرد.

او افزود: «برای اینکه بتوانم به این مرحله برسم و بگویم، «حتی وقتی زمانش فرا رسیده است، ترک کنم و به سیاره دیگری بروم – من در مورد آن هیجان زده هستم زیرا کنجکاو هستم. من برای مردن هیجان زده نیستم، اما وقتی وقت من است پشیمان نمی شوم. من کاری را که به اینجا آمده ام انجام داده ام.»

ترنر آخرین مصاحبه خود را تنها شش هفته قبل از مرگش با گاردین انجام داد. وقتی از او پرسیده شد که چگونه دوست دارد از او یاد شود، به روزنامه گفت: «به عنوان ملکه راک اند رول. به‌عنوان زنی که به زنان دیگر نشان داد که تلاش کردن برای موفقیت با شرایط خودشان اشکالی ندارد.»