به گفته روزنامه سیدنی مورنینگ هرالد، جری اسپرینگر یک وکیل و سیاستمدار سابق بود که به یکی از جنجالی ترین چهره های تلویزیون ایالات متحده تبدیل شد.
برنامه گفتگوی روزانه او، نمایش جری اسپرینگر، در سال 1991 راه اندازی شد و تا سال 2018 ادامه داشت. سپس، با کاهش رتبه‌بندی‌هایش، خود را به یک «نمایش عجیب و غریب» مدرن تبدیل کرد، که در آن «مردم عادی» – عمدتاً فقرا و از نظر اجتماعی به حاشیه رانده شده‌اند، و از جمله جریان ثابتی از برتری‌طلبان سفیدپوست – تشویق می‌شوند تا اسرار و رسوایی‌های خود را در در مقابل تماشاچیان استودیو baying. اسپرینگر که کت و شلوارهای تیره به تن داشت، نقش رئیس حلقه را بر عهده داشت.
“بدون موضوع خیلی ناشایست”
این نمایش با شعار تولید «بدون موضوع خیلی ناشایست، هیچ فردی خیلی رقت انگیز» به بخش هایی با عناوینی مانند «تو با خواهر برهنده من خوابیدی!» و «من با یک اسب ازدواج کردم» تقسیم شد. آنها اغلب به مسابقه‌ای با جیغ و مشت ختم می‌شدند – که توسط تماشاگران شعار «جری! جری!» بعد از یک قسمت، یک مهمان توسط شوهر سابقی که او به تازگی با آن روبرو شده بود تا حد مرگ کتک خورد.
گاردین گفت نمایش اسپرینگر اولین نمایش در نوع خود نبود. اما با جذب میلیون‌ها بیننده و پخش سندیکایی در 40 کشور، مسلماً بیشترین تأثیر را داشت. این راه را برای انبوهی از تقلید کنندگان و ظهور تلویزیون به اصطلاح واقعیت هموار کرد، “که در آن شرکت کنندگانی که برای نمایشگاه گرایی خود انتخاب می شدند سعی می کردند در تحقیرها و درگیری هایی که توسط تهیه کنندگان ایجاد و فیلمنامه ایجاد می شد از یکدیگر پیشی بگیرند”.
“مراقب خودت و همدیگه باش”
جری اسپرینگر در سال 1944 در ایستگاه متروی Highgate لندن (در آن زمان پناهگاه حملات هوایی) پسر والدین یهودی که از آلمان فرار کرده بودند، به دنیا آمد. هنگامی که او پنج ساله بود، آنها به کوئینز، نیویورک نقل مکان کردند. او در دانشگاه نورث وسترن در رشته حقوق تحصیل کرد و پس از یک دوره فعالیت خصوصی در سینسیناتی، به سیاست محلی رفت. با وجود رسوایی مربوط به یک فاحشه، او در سال 1977 شهردار دموکرات سینسیناتی شد.
او در سال 1982 به گزارشگری سیاسی روی آورد و در عرض یک دهه مدیریت برنامه خود را برعهده داشت که هر سال میلیون‌ها دلار برای آن درآمد داشت. او هر یک را با یک موعظه به پایان رساند و با همین علامت گفت: “مواظب خود و یکدیگر باشید.” اسپرینگر از برنامه خود دفاع کرد و استدلال کرد که بینندگان حق دیدن “تمام پانورامای” رفتار انسانی را دارند. اما او ادعا کرد که آن را دوست ندارد. او که در سال 2008 برای سخنرانی در دانشگاه سابقش دعوت شد، گفت: «از دانشجویانی که من را دعوت کردند – متشکرم. من مفتخرم. خطاب به دانشجویانی که به حضور من اعتراض دارند – خوب، شما یک نکته دارید. من هم شخص دیگری را انتخاب می کردم.»
