به گفته نیویورک تایمز، تینا ترنر، که در سن 83 سالگی درگذشت، “خواننده ای زمین لرزه بود که آوازهای تند، مغناطیس جنسی و انرژی انفجاری او را به یک مجری زنده فراموش نشدنی و یکی از موفق ترین هنرمندان ضبط صدا تبدیل کرد.” او همچنین یکی از بازماندگان بزرگ دنیای موسیقی بود، با زندگی ای که به چندین عمل قابل توجه تقسیم می شد.

یک “بازگشت فوق العاده”

دختر نادیده گرفته شده کشاورزان، که در جنوب دوران جیم کرو بزرگ شده است، کار خود را در دهه 1950 آغاز کرده بود، زمانی که بخشی از گروه موسیقی آیک ترنر شد. این امر او را به تحسین حرفه ای سوق داد – آنها در دهه 1960 موفق شدند یک رشته موفقیت آمیز داشته باشند – اما همچنین بدبختی داخلی. آیک ترنر یک معتاد خشن و بی وفا به کوکائین بود که بلافاصله پس از ازدواجشان در سال 1962 شروع به کتک زدن او کرده بود.

به گفته تایمز، سرانجام در سال 1976 او را ترک کرد – به معنای واقعی کلمه فرار کرد، غرق در خون، با 36 سنت در جیبش. در هتلی که او به دنبال پناهگاهی می‌گشت، مدیر یک نگهبان را بیرون از درب خانه‌اش قرار داد تا اگر آیک به دنبال او بیاید. تا زمانی که طلاق آنها نهایی شد، دو سال بعد، او با کوپن های غذایی زندگی می کرد و بدهی زیادی داشت. آیک نام او را علامت تجاری گذاشته بود (به طوری که اگر او را ترک می کرد، می توانست تینا ترنر دیگری را استخدام کند). برای حفظ آن، او باید موافقت می کرد که یک صورتحساب مالیاتی پرداخت نشده هنگفت از درآمدهای مشترک آنها در موسیقی بپذیرد. با این حال غرور و عزت نفس او دست نخورده بود و او به تدریج نه تنها زندگی خود را بازسازی کرد، بلکه شروع به اجرای یکی از خارق‌العاده‌ترین بازگشت‌ها در تاریخ تجارت نمایشی کرد.»

پس از مدتی آواز خواندن در کنفرانس های فروش و در مدار کاباره، او مدیر جدیدی به نام راجر دیویس پیدا کرد و از برخی از دوستانش خواست تا به او در ایجاد حرفه انفرادی کمک کنند. رولینگ استونز و راد استوارت او را به عنوان حمایت خود استخدام کردند. سپس دیوید بووی به مدیران لیبل خود گفت که او “خواننده مورد علاقه همیشه” اوست و به آنها پیشنهاد کرد اجرای او را تماشا کنند. آنها موافقت کردند که او را امضا کنند، اما آنچه بعد اتفاق افتاد “همه را غافلگیر کرد”.

تک آهنگ او در سال 1984 “What’s Love To Do with It” به شماره 1 رفت و سه جایزه گرمی گرفت. آلبومی که روی آن بود، Private Dancer، ده میلیون نسخه فروخت. همه اینها راه را برای یک رشته بازدید بیشتر و تورهای جهانی دیدنی هموار کرد و او را به عنوان یکی از بزرگترین ستاره های آن دوران معرفی کرد. او بیش از هر مجری انفرادی تا به حال بلیت کنسرت فروخت و برای جمعیت رکوردشکنی: 180000 نفر در استادیومی در ریو اجرا کرد. او در سال 1984 به لس‌آنجلس تایمز گفت: «شما اسارت‌ها، مشکلات، قطع رابطه‌ها، منیت‌ها را از بین می‌برید و من می‌توانم پرواز کنم. خسته نباشی آزادی. این انگیزه من است.»

یک “دختر کوچک با صدای بزرگ”

او در سال 1939 به نام آنا مای بولاک در نوتبوش، تنسی به دنیا آمد، جایی که پدرش مزرعه ای را مدیریت می کرد. به نظر می رسد مادرش هرگز او را دوست نداشته است. پدرش که خشن بود، در 13 سالگی او را ترک کرد. او عمدتاً توسط مادربزرگش بزرگ شده بود. او گفت، اما او یک “دختر کوچک با صدای بزرگ” بود – که آرزوی اجرا داشت. او به گروه کر در کلیسای باپتیست محلی خود پیوست. او به یاد می آورد: “آنها در بالای ریه های خود آواز می خواندند، آنها توسط خدا تسخیر شده بودند.”

در سال 1954، او برای زندگی در سنت لوئیس رفت. او به عنوان یک بیمارستان منظم کار می کرد و عصرها به کلوپ های R&B محلی می رفت. یک شب، او آیک ترنر را در حال اجرا با پادشاهان ریتم دید و از او پرسید که آیا می‌تواند در آنترامیک آواز بخواند. او قبلاً یک چهره برجسته در صنعت، یک تهیه کننده، ترانه سرا و استعدادیابی بود. او بر روی Rocket “88” ساخته جکی برنستون کار کرده بود که برخی آن را اولین آلبوم راک اند رول می دانند. او آن شب او را رد کرد، اما چند شب بعد او برگشت، میکروفون را گرفت و خانه را با استاندارد BB King پایین آورد.

تبدیل شدن به تینا

ترنر از او دعوت کرد تا یکی از خوانندگان پشتیبان خود شود (بعداً به او گفت که نام خود را به تینا تغییر دهد – تا با شخصیت کمیک شینا، ملکه جنگل همخوانی کند؛ در همین راستا، او را ترغیب کرد که یک شخصیت وحشی ایجاد کند. شخصیت روی صحنه). گاردین گفت در سال 1960 بود که او برای اولین بار آواز اصلی خواند. یکی از خواننده های جلسه حاضر نشده بود، و از او خواسته شد تا آهنگ را پر کند. و آیک گروه خود را در اطراف او بازسازی کرد.

پس از ازدواج آنها، او پسری را که او با یک نوازنده دیگر داشت به فرزندی پذیرفت. او دو پسرش را به فرزندی پذیرفت و آنها با هم صاحب پسر دیگری شدند. (هر دو پسر بیولوژیکی او از او فوت کردند. کریگ که او را “روح پریشان” توصیف کرد، در سال 2018 جان خود را از دست داد؛ رونی در سال 2022 بر اثر عوارض سرطان روده بزرگ درگذشت.)

او گروه را به عنوان یک حضور اصلی در مدار R&B معرفی کرد. فیل اسپکتور به قدری صدای او را تحسین کرد، از او خواست که در River Deep – Mountain High آواز بخواند، که او علامت تجاری خود را “دیوار صدا” داد. او فکر می‌کرد که این یکی از بهترین کارهایش است، اما با وجود اینکه در بریتانیا موفقیت‌آمیز بود، در ایالات متحده به رونق نیفتاد و باعث شد که او چنان ناراحتی کند که برای دو سال ضبط را متوقف کرد.

در آن دهه، آیک و تینا دو بار با استونز تور برگزار کردند. میک جگر مجذوب حرکات رقص تینا و حضور روی صحنه بود. این همکاری به آیک و تینا جذابیت بیشتری داد و در سال 1971، آنها بزرگترین موفقیت خود را در ایالات متحده کسب کردند، کاور «مری مغرور».

خارج از صحنه

آیک ترنر او را به وحشت انداخت. او قهوه جوشان را روی او انداخت، او را با مشت به زمین کوبید و حتی زمانی که باردار بود او را کتک زد. یک بار مجبور شد با فک شکسته روی صحنه برود. در سال‌های پس از طلاق آنها، او چند آلبوم انفرادی منتشر کرد و با یک جلد ترکیبی پاپ با نام Let’s Stay Together، همراه با اعضای Heaven 17، در چارت بریتانیا موفق شد. دهه 40، تبدیل به یکی از بزرگترین ستاره های استادیوم جهان.

در سال 1985، او یک دونوازی پر شور با جگر در Live Aid اجرا کرد. شیمی آنها قابل لمس بود (او اعتراف کرد که دوستش دارد). او احتمالاً حتی بیشتر با بووی داشت، زمانی که در آن سال با او روی صحنه آمد تا در آهنگش «Tonight» به دوتایی بپردازد. خوانندگان لب به این نتیجه رسیدند که دوستان قدیمی برای مدت کوتاهی عاشق شده اند.

او جذابیت والکری خود را در نقش یک ملکه جنگجو در فیلم Mad Max Beyond Thunderdome و به عرصه های بی شماری در تورهای جهانی متعددی که پس از آن به وقوع پیوست، آورد. آهنگ‌های بعدی او شامل «بهترین» بود که به یکی از سرودهای عالی آن دوران تبدیل شد. در تجسم قبلی خود، او احساس می کرد که توسط لباس های درخشانی که آیک ترنر به او پوشیده بود، زندانی شده بود. او به عنوان یک هنرمند انفرادی، لباس های کوچک می پوشید تا بتواند بدون محدودیت برقصد.

در اواخر دهه 1980، اروین باخ، مدیر موسیقی آلمانی را ملاقات کرد و عاشق او شد. آنها در سوئیس ساکن شدند و در سال 2013 ازدواج کردند. در سال 2017 یکی از کلیه هایش را به او داد. او درباره رابطه آنها نوشت: “او به من نشان می دهد که عشق واقعی نیازی به کم شدن نور من ندارد تا بتواند بدرخشد.” برعکس، ما نور زندگی یکدیگر هستیم و می خواهیم تا جایی که می توانیم با هم بدرخشیم.