شان اوگرادی در ایندیپندنت گفت: بگذارید واضح بگوییم. ما در ماه‌ها و سال‌های آینده شاهد «مرگ آهسته» صنعت خودروی بریتانیا خواهیم بود – داستان موفقیت دیگری که در قربانگاه برگزیت قربانی شد.
- بیشتر ببینید حرکت برقی: حرکت برای توربوشارژ کردن یک انقلاب ماشین
- سیر تکامل خودروهای الکتریکی را بیشتر ببینید
- بیشتر ببینید چرا سال 2023 یک سال ساخت یا شکست برای وسایل نقلیه الکتریکی است
هوندا در سویندون در حال بسته شدن است. نیسان در ساندرلند در حال بررسی گزینه های خود است. هفته گذشته، Stellantis، سازنده خودروهای واکسهال، پژو، سیتروئن و فیات، به صراحت اعلام کرد که اگر هزینه ساخت وسایل نقلیه الکتریکی (EVs) در بریتانیا گران شود، «عملیات تعطیل خواهند شد». کارخانه خودروهای الکتریکی آن در بندر السمر در چشایر در معرض خطر است.
فورد و جگوارلندروور هشدارهای مشابهی صادر کردند. چرا نگران هستند؟ این یک مسئله “قوانین مبدا” است، موضوعی مبهم که بوریس جانسون زمانی که قرارداد تجاری “تعرفه صفر” خود با اتحادیه اروپا را در بوق و کرنا کرد، فراموش کرد به آن اشاره کند. از سال 2024، خودروهای برقی تجارت شده بین بریتانیا و اتحادیه اروپا باید 45 درصد از قطعات خود را از هر منطقه تامین کنند، در غیر این صورت با تعرفه های 10 درصدی مواجه خواهند شد. و از آنجایی که، متأسفانه، بریتانیا مجبور است قطعات زیادی را از آسیا تهیه کند، بعید به نظر می‌رسد که این آستانه برآورده شود – به‌ویژه به این دلیل که بریتانیا تجارت باتری خودروهای داخلی قابل دوام ندارد. تعرفه های 10 درصدی ناشی از آن، خودروهای ساخت بریتانیا را در بازار حیاتی اروپا غیررقابتی می کند.
“احتمالاً جا مانده است”
دیلی میل می‌گوید: «با پیش‌بینی‌پذیری خسته‌کننده»، باقی‌مانده‌هایی که نمی‌توانند نتیجه همه‌پرسی را بپذیرند، همه چیز را به گردن برگزیت می‌اندازند. اما مقصر در اینجا توافق جانسون با اتحادیه اروپا نیست. دلیل آن شکست دولت‌های متوالی در سرمایه‌گذاری در کارخانه‌های باتری است که بریتانیا را تقریباً به طور کامل به واردات متکی می‌کند. FT گفت: هنوز این امید وجود دارد که اتحادیه اروپا ممکن است دوباره در مورد توافق تجاری مذاکره کند. اما دولت باید سریع عمل کند: خودروسازان باید زنجیره تامین پیچیده خود را سال‌ها آینده برنامه‌ریزی کنند و قوانین واردات در ژانویه تغییر می‌کند.
نگرانی واقعی این است که بریتانیا به سادگی یک استراتژی صنعتی قابل دوام ندارد. اتحادیه اروپا و ایالات متحده در مورد چگونگی ایجاد تولید سبز بسیار آینده فکر می کنند. به نظر می‌رسد که بریتانیا به طرز نگران‌کننده‌ای احتمالاً «پسر مانده» است. جاناتان فریدلند در گاردین گفت، اکنون در میان حامیان برکسیت، مد این است که بپذیرند که اوضاع بد پیش می‌رود – اما استدلال کردن، همانطور که نایجل فاراژ اخیراً انجام داد، تنها به این دلیل است که سیاستمداران «بی فایده» آن را «سوء مدیریت» کرده‌اند. آنها شبیه مارکسیست های غربی فریب خورده ای هستند که اصرار داشتند که کمونیسم شکست نخورده است. فقط هرگز به درستی اجرا نشده بود. هفت سال بعد، ما باید بتوانیم با این واقعیت روبرو شویم: «بریتانیا در حال فقیرتر شدن است و از همتایان خود عقب می‌افتد». اما با افزایش آسیب های ناشی از برگزیت، به نظر می رسد که حامیان آن بیشتر تمایل دارند که «دیگران را به خاطر انجام ندادن آن به درستی سرزنش کنند».
