سام لی در مصاحبه با The Athletic گفت: در آغاز سال جاری، منچسترسیتی چند هفته سخت را پشت سر گذاشت. مبارزات آنها در لیگ برتر با لکنت همراه بود (در مقطعی از ژانویه آنها 8 امتیاز با آرسنال فاصله داشتند)، و در 11 ژانویه توسط ساوتهمپتون که در حال سقوط بود از جام کارابائو کنار گذاشته شدند. حتی نگران‌کننده‌تر برای سرمربی پپ گواردیولا این بود که “کلام ناهماهنگی در اردوی منچسترسیتی به دور و بر گسترده شده بود”. خود او نیز در مصاحبه‌های خود با اشاره به «زبان بدن» و «خلق و خوی بازیکنانش» به این موضوع اذعان داشت. چگونه همه چیز از آن زمان تغییر کرده است. آخر هفته گذشته سیتی با پیروزی در 12 بازی قبلی خود در لیگ برتر، برای سومین سال پیاپی قهرمان شد. و با فینال جام حذفی مقابل منچستریونایتد در 3 ژوئن و فینال لیگ قهرمانان برابر اینتر در 10 ژوئن، فصل آنها هنوز هم شانس بهتری دارد. اگر سیتی مدعی هر دو عنوان شود، پس از منچستریونایتد به دومین باشگاه انگلیسی تبدیل خواهد شد که سه گانه را به دست آورده است. وضعیت آنها به عنوان “یکی از بهترین طرف های تاریخ” در آن نقطه قابل بحث نخواهد بود.
جیمز داکر در روزنامه دیلی تلگراف گفت: اگر می‌خواهید توضیحی برای تسلط فعلی سیتی بر فوتبال انگلیس داشته باشید، باید از منابع عظیم آنها شروع کنید. این موضوع روز یکشنبه آشکار شد، زمانی که سیتی بازی تاجگذاری عنوان قهرمانی خود را مقابل چلسی با “استعدادی به ارزش 484 میلیون پوند روی نیمکت” آغاز کرد. ترکیب اصلی که گواردیولا برای بازی انتخاب کرد تنها شامل دو بازیکن بود – کایل واکر و مانوئل آکانجی – که هفته قبل بازی برگشت نیمه نهایی لیگ قهرمانان سیتی را مقابل رئال مادرید آغاز کرده بودند. بازیکنانی مانند کوین دی بروین، ارلینگ هالند و برناردو سیلوا همگی استراحت داشتند. و با این حال، این “رشته دوم” همچنان از 65 درصد مالکیت توپ برخوردار بود زیرا آنها به راحتی بر چلسی غلبه کردند، تیمی که خود “بیش از 550 میلیون پوند برای بازیکنان در هشت ماه هزینه کرده است”. این نمایشی بود که حاکی از آن بود که سام آلاردایس، سرمربی لیدز “ممکن است به چیزی رسیده باشد” زمانی که گفت سیتی “دو تیم برتر لیگ برتر را دارد”.
جیمی کاراگر در دیلی تلگراف گفت: بله، موفقیت سیتی ارتباط زیادی با قدرت خرج کردن مالک شیخ منصور دارد، اما شما نمی‌توانید آن را صرفاً به آن نسبت دهید. اگر پول مهم بود، منچستریونایتد (که در دهه گذشته بیش از سیتی برای بازیکنان خرج کرده است) چندان عقب نخواهد ماند. “پاری سن ژرمن عملکردهای استاندارد مشابهی را ارائه خواهد کرد.” چیزی که سیتی را متمایز می کند این واقعیت است که آنها در گواردیولا، رویایی ترین مربی دوران مدرن را دارند.
پل هرست در روزنامه تایمز گفت، سیتی مطمئناً در پنج فصل از شش فصل گذشته جام قهرمانی لیگ برتر را به دست نمی‌آورد، اگر میزان کار شیدایی کاتالان‌ها و مهارت‌های انگیزشی فوق‌العاده نبود. اما یکی دیگر از ویژگی‌های او شاید حتی مهم‌تر باشد – و آن تعهد او به تغییر تاکتیک‌هایش است. هیچ مربی دیگری به اندازه گواردیولا درک نکرده است که کلید حفظ برتری در فوتبال اجتناب از تله قابل پیش بینی شدن است. او هر سال چیز جدیدی را امتحان می‌کند، چه تغییر در ترکیب و چه جابجایی یک بازیکن در یک پست جدید. نوآوری این فصل در خط دفاعی به وجود آمد، با استفاده از مدافع کناری وارونه – شرطی که یکی از چهار مدافع (معمولاً جان استونز) هر زمان که سیتی مالکیت توپ را در اختیار داشت، به سمتی برود که عملاً نقش هافبک است. استونز در این نقش یک افشاگری بود: شاهد شیوه‌ای باشید که او در جریان پیروزی 4-0 هفته گذشته در بازی برگشت نیمه‌نهایی لیگ قهرمانان اروپا، “در خط میانی رئال مادرید می چرخید”.
مارتین ساموئل در تایمز گفت: برخی ادعا می کنند که تسلط فعلی سیتی برای آینده فوتبال انگلیس نگران کننده است. آنها پیش بینی می کنند که “لیگ برتر را به یک نبرد کسل کننده و قابل پیش بینی برای مقام دوم تبدیل خواهد کرد” – معادل بوندسلیگا آلمان که مدت ها تحت سلطه بایرن مونیخ بود. با این حال، چنین استدلال هایی این واقعیت را نادیده می گیرند که “موفقیت ورزشی مربوط به افراد است، نه نهادها”. اگر گواردیولا نبود سیتی آنچه را که در سال‌های اخیر کسب کرده بود، نمی‌برد – همان طور که موفقیت منچستریونایتد در دهه‌های 1990 و 2000 همه چیز را مدیون الکس فرگوسن بود. گواردیولا “در نهایت می رود” و در آن مرحله احتمالا همه چیز تغییر خواهد کرد. سیتی قبل از آمدن او تسلط نداشت و به احتمال زیاد بعد از رفتن او نیز تسلط نخواهد یافت.
