بر اساس یک مطالعه جدید، افرادی که در آستانه مرگ قرار دارند، ممکن است پس از توقف قلب، یک انفجار در مغز خود تجربه کنند.

این تحقیق توضیحی ممکن ارائه می دهد که چرا بسیاری از مردم گزارش می دهند که وقتی تجربه های نزدیک به مرگ دارند، زندگی خود را از جلوی چشمان خود می بینند.

محققان پشت این مطالعه، که در مجله آمریکایی Proceedings of the National Academy of Sciences منتشر شد، می گویند که نتایج ممکن است توضیح دهد که چگونه مغز یک فرد می تواند خاطرات آگاهانه را درست قبل از مرگ دوباره پخش کند.

تحقیق جدید چیست؟

یک دهه پیش، محققانی به سرپرستی جیمو بورجیگین از دانشکده پزشکی دانشگاه میشیگان نشان دادند که موش‌ها درست قبل از مرگ، جهشی در فعالیت الکتریکی در مغز خود نشان می‌دهند.

بورجیگین و تیمش برای مطالعه جدید خود در مورد فعالیت مغز انسان در هنگام مرگ، سوابق پزشکی ناشناس چهار بیمار را تجزیه و تحلیل کردند که مغز آنها با استفاده از سیستمی به نام الکتروانسفالوگرافی یا EEG تحت نظارت قرار می گرفت، در حالی که آنها از حالت پشتیبانی زندگی خارج می شدند.

از چهار نفر در این مطالعه، دو نفر در طول ایست قلبی امواج گاما، سریعترین نوسانات در مغز، که با هوشیاری و رویاهای شفاف مرتبط است، افزایش یافتند.

این امواج مغزی به چه معناست؟

بورجیگین گفت: این موج‌های امواج مغزی چند دقیقه طول می‌کشید و در برخی مواقع بسیار شدید بود. او گفت: “دیوانه وار بالا بود.”

نیوساینتیست گفت، در حالی که تشخیص این که آیا این افراد هنگام مرگ رؤیایی داشتند یا خیر، غیرممکن است، محققان بر این باورند که آنها می‌توانستند تجربیاتی مشابه آنچه که توسط افراد دیگری که مرگ را در معرض خطر قرار داده‌اند، گزارش کرده باشند. اینها شامل «حرکت در یک تونل به سمت نور روشن، زنده کردن خاطرات گذشته و شنیدن یا دیدن بستگان متوفی» است.

به گفته بورجیگین، “اگر آنها زنده می ماندند، آن دو بیمار ممکن بود داستانی برای گفتن داشته باشند”.

آیا این زندگی از جلوی چشمان شما می درخشد؟

سام پرنیا، متخصص ریه در مرکز پزشکی لانگون دانشگاه نیویورک که در این مطالعه شرکت نداشت، گفت: این تحقیق به احتمال وجود تفکر قانع کننده حتی پس از توقف قلب شخصی اشاره می کند.

پرنیا به ساینس گفت: “این نشان می دهد که ما در حال شناسایی یک نشانگر آگاهی شفاف هستیم.”

ویس گفت: نتایج این فرضیه قدیمی را به چالش می کشد که مغزها با از دست دادن اکسیژن در طول ایست قلبی غیرعملکردی می شوند و در نهایت می توانند پنجره جدیدی را به پدیده های عجیب و غریب مرتبط با تجربیات نزدیک به مرگ (NDE) باز کنند.

بورجیگین افزود: «تا جایی که به من مربوط می‌شود، ممکن است مطالعه ما برای یافتن نشانه‌های عصبی آگاهی نزدیک به مرگ به خوبی انجام شود.» “تنها چیز بهتر از این، زنده ماندن بیماران برای گفتن داستانی است که با امضاهای عصبی شناسایی شده مرتبط است.”

بعدش چی؟

گیوم تیری، استاد علوم اعصاب شناختی در دانشگاه بنگور در گفتگو می‌گوید: تعدادی نظریه وجود دارد که تلاش می‌کند توضیح دهد چرا وقتی مغز آماده مرگ می‌شود، زندگی از جلوی چشمان کسی می‌گذرد.

“شاید این یک اثر کاملا مصنوعی باشد که با افزایش ناگهانی فعالیت عصبی همراه است که مغز شروع به خاموش شدن می کند. شاید این آخرین راه حل باشد، مکانیسم دفاعی بدن که تلاش می کند بر مرگ قریب الوقوع غلبه کند. تیری گفت: یا شاید این یک رفلکس عمیقاً ریشه‌دار و برنامه‌ریزی شده ژنتیکی باشد که ذهن ما را مشغول نگه می‌دارد، زیرا آشکارا ناراحت‌کننده‌ترین رویداد کل زندگی ما آشکار می‌شود.

بورجیگین و همکارانش برای بررسی این موضوع که افزایش فعالیت گاما در مطالعه آنها نشان دهنده چیست، گفتند که باید مغزهای در حال مرگ بیشتری را مشاهده کنند.

معاون گفت: این خط از تحقیقات «می‌تواند پدیده‌های اسرارآمیز تجربیات نزدیک به مرگ را روشن کند، که مجذوبیت گسترده‌ای را در بین متخصصان و عموم مردم ایجاد کرده است».

بورجیگین گفت: «چیزی که من را بیشتر هیجان زده می کند، بررسی نقش مغز در ایست قلبی از این مطالعات است. “داده های ما نشان می دهد که مغز در حال مرگ به دور از کم کاری است. پس چرا یک مغز در حال مرگ فعال می شود؟ عملکرد مغز در زمان نزدیک به مرگ چیست؟

او در پایان گفت: «تولید وضعیت درونی هوشیاری (NDE) نمی‌تواند تنها کارکرد آن زمانی باشد که بقا واقعاً در خطر است. بسیاری از تحقیقات آینده من بر نقش مغز در ایست قلبی، از جمله آگاهی پنهان تمرکز خواهد کرد.