جرمی کوربین، جان مک دانل و دایان ابوت: در سال 2015 آنها به عنوان “سه گانه ای که کنترل حزب کارگر را به دست گرفتند” جناح چپ معرفی شدند.
نیو استیتسمن می‌گوید: «پیش از این هرگز چپ‌های کارگر – که پیتر ماندلسون آرزو داشت آن را در یک «قبر مهر و موم شده» قرار دهد – چنین قدرتی در حزب نداشت.
- بیشتر ببینید همزا یوسف: آیا رهبر جدید SNP می تواند استارمر را در اسکاتلند نگه دارد؟
- بیشتر ببینید دایان ابوت: آیا جنجال ضد یهود ستیزی استارمر را متوقف خواهد کرد؟
- بیشتر ببینید جرمی کوربین: اگر رهبر سابق حزب کارگر دوباره ایستادگی کند چه اتفاقی می افتد؟
زمان چقدر تغییر کرده است. از بین سه نماینده مجلس، تنها مک دانل هنوز تازیانه حزب را در اختیار دارد. کوربین به دلیل پاسخش به گزارش EHRC مبنی بر یهودی ستیزی در حزب از نامزدی منع شد و اکنون ابوت به دلیل اظهارنظرهایی در آبزرور که در آن نژادپرستی علیه مردم ایرلندی، یهودی و رومی را صرفاً «تعصب» رد کرده بود، شلاق به حالت تعلیق درآمد. از انواعی که ممکن است برای داشتن موهای قرمز با آن مواجه شوید.
با توجه به موضع صفر رهبر کایر استارمر در مورد یهودی ستیزی، به نظر می رسد که بعید به نظر می رسد که آبوت بتواند دوباره به عنوان نامزد حزب کارگر نامزد شود. برای گروه مبارزات انتخاباتی سوسیالیست از نمایندگان چپ‌گرای کارگر، سقوط ابوت «نماینده از دست دادن تعدادی از آنهاست که بعید است آنها را جبران کنند».
“به بیابان”
جورج ایتون در The New Statesman گفت: مک دانل که اکنون 71 سال دارد و متحدانش “به بیابان بازگردانده شده اند.” مدت‌ها به عنوان یک سیاستمدار بی‌رحم – «روبسپیر چپ» شهرت داشت – حتی مک‌دانل هم اکنون به‌نظر می‌رسد «به‌طور مشخصی محافظت نشده است».
OpenDemocracy می‌گوید که کوربینیت‌ها دلایل خوبی برای خجالت کشیدن دارند. اگرچه حزب کارگر می‌تواند از نوسان شدید محافظه‌کاران در انتخابات عمومی بعدی بریتانیا منتفع شود، «اتهامات پاکسازی، مسدودسازی و جناح‌گرایی» برای ایجاد راه برای وفاداران استارمر امری عادی است.
تریبون می‌گوید این استارمر است که در حال حاضر فردی بی‌رحم است و یک «حمله همه‌جانبه به چپ حزب» را اجرا می‌کند. مجله سوسیالیستی ادامه داد: «استارمر و متحدانش به جای یک کلیسای گسترده، اکنون می خواهند حزب را به عنوان یک فرقه باریک جناحی اداره کنند، جایی که بحث و مخالفت قابل تحمل نیست.»
در مورد ابوت، بسیاری از رهبران حزب کارگر احتمالاً “بی سر و صدا خوشحال خواهند شد که توانسته اند یک جانور بزرگ کوربینیت را به دلیلی که احتمالاً جنجال نسبتاً کمی برانگیخته است، رها کنند.”
“به دور از بی ربط بودن”
اگرچه هنوز Corbynites را حذف نکنید. پاتریک مگوایر در تایمز می گوید: «بارناکل ها کاملاً از قایق خارج نشده اند. فراتر از سرفصل ها نگاه کنید و نیش رهبری به اندازه پوست آن بد نیست.»
در واقع، استارمر فرصت طلایی را برای اخراج کوربینیت ها از دست داد، زمانی که 11 نماینده مجلس نام خود را در بیانیه توقف جنگ علیه ناتو در فوریه سال گذشته قرار دادند. مگوایر نوشت: «از آن زمان، آنها بهترین رفتار خود را داشتند، بی سر و صدا در حمایت از کیف، هیچ اقدامی برای به خطر انداختن مالکیت آنها از حزب کارگر انجام ندادند.
در صورت معلق شدن پارلمان یا اکثریت کوچک حزب کارگر در انتخابات بعدی، چپ همچنان می‌تواند تأثیر واقعی داشته باشد. «به استثنای سه استقلالی، [Socialist] ایتون در The New Statesman گفت: گروه کمپین 31 نماینده حزب کارگر – تقریباً یک ششم حزب کارگر پارلمانی را تشکیل می دهد.
به گفته مک دانل، در مورد کوربین، او همچنان محبوب است. و در شرایط انتخاباتی حداقل حزب کارگر و چپ به یکدیگر نیاز دارند. نیو استیتسمن گفت: «چپ کارگر دیگر کنترل ارتفاعات حزب را در دست ندارد، با این حال به دور از اهمیت است».
